پلی کربوکسیلات اتر (PCE) از خانواده پلیمرهای اسیدی هستند که به کمک ساختار اصلاح شده خود، با نام سوپر پلاستیسایزر شناخته شده و به عنوان ” عامل کاهنده آب (Water Reducing Agent)” به فروش میرسند. بزرگترین بازار مصرف این مواد مربوط به ساخت انواع بتن شامل بتنهای نیمه آماده (آماده ی اختلاط)، بتنهای مقاومت بالا، بتن های متراکم شونده و …. است که از نظر حجم، بازار بزرگی به شمار میرود.
پلی کربوکسیلات اترها شامل یک زنجیره کربوکسیلی و یک شاخه الکلی است که این دو بخش اصلی توسط یک واحد واسطه مانند گروه آلیل یا متیل آلیل به یکدیگر متصل میشوند به طور کلی پلی کربوکسیلات ها شامل تعداد زیادی مونومر با گروه عاملی کربوکسیل (مانند اسیدها) هستند. در واقع این مواد به دلیل وجود گروه عاملی کربوکسیل، مولکولهای آب را جذب کرده و در محیط آبی حل میشوند. انحلال پلیمرهای کربوکسیلات موجب کنترل خواص رئولوژی سیال از جمله گرانروی (ویسکوزیته) میشود که مهمترین اعضای این خانواده پلی اکریلیک اسید و پلی متاکریلیک اسید هستند. اما دلیل بکارگیری شاخه ی جانبی مانند پلی اتیلن گلایکول ها و اتصال آن به شاخهی اصلی، بهبود انتقال آب در ساخت بتن و جلوگیری از تجمیع سیمان و جذب آب توسط سیمان است که در نهایت منجر به استفاده کمتر از آب و بهبود خواص کاربردی بتن میشود. در حقیقت پلی کربوکسیلات اترها در صنعت به عنوان نوعی سوپرپلاستیسایزر شناخته میشوند که یکی از وظایف آنها، انتقال و پخش آب در ساختار بتن است.
به طور کلی مهمترین کاربردهای پلی کربوکسیلات اترها به شرح زیر است:
- افزایش استحکام بتن
- افزایش ماندگاری بتن
- بهبود زمان بندش بتن
- کاهش وزن بتن
- کاهش تراوایی بتن
- بهبود اتصال بتن به فلز
- کنترل فرسایش بتن
